Wat is het toch interessant om te vertellen over hoe je organisatie is ontstaan. Hoeveel afdelingen er zijn, waar ze te vinden zijn. En hoe boeiend is het om uit te leggen hoe een product is ontwikkeld, hoe het idee is ontstaan en hoe vorige versies er uit zagen.

Nou, eigenlijk is het niet zo boeiend en interessant. Voor jou, als medewerker van de organisatie of betrokkene bij het product, ben je hier de hele dag mee bezig en is het dus van belang. Voor degene die aan het luisteren is, is het veel minder interessant. Hij wil vooral weten of zijn probleem opgelost gaat worden.

Maar het is juist zo’n mooi verhaal, hoe het allemaal is begonnen. Vertellen over de organisatie gaat je makkelijk af, omdat je dit al vaak hebt gedaan. De slides zijn al klaar en er zitten mooie afbeeldingen bij. En toch moet je ze niet laten zien.

Filmmakers hebben hier een mooie term voor: ‘kill your darlings’. Een regisseur heeft een prachtige scène opgenomen, waarbij honderden figuranten langzaam in de richting van de ondergaande zon lopen. De scène heeft veel tijd en geld gekost. Na al deze inspanningen zijn de beelden prachtig geworden.

En toch beslist de regisseur om de scène uit de film te schrappen. Waarom? Omdat het niet goed in het verhaal past. Omdat hierdoor het tempo uit de film wordt gehaald. Omdat het niets toevoegt aan de plotontwikkeling.

Met pijn in het hart verwijdert de regisseur de beelden. Met als gevolg dat het verhaal soepeler loopt en het publiek geboeid blijft.

Dus denk hier de volgende keer aan als je over de achtergrond van je organisatie gaat vertellen. Of de slides laat zien over het product, met de mooie  afbeeldingen, die al klaar liggen.

En denk dan aan de regisseur die zijn geliefden doodt. Voor het goede doel.